Eerste week Nicaragua
Door: Matthijs Plak
Blijf op de hoogte en volg Matthijs
06 Oktober 2013 | Nicaragua, Granada
Beste allemaal,
de kop is eraf, de eerste week zit erop! Voor ik hier aankwam dacht ik dat Nicaragua zo´n land is waar je nog een machete en een dozijn vaccinaties nodig had om de supermarkt te halen. Op de vaccinaties na valt het echter erg mee.
Na een voorspoedige vlucht, waarbij de WC´s op Houston International Airport het vermelden waard zijn, arriveerde ik in een allerprachtigst hotel. Koloniale optrek, twee patio´s waarvan een met zwembad, huiselijke uitstraling en buitengewoon voorkomend personeel; wat wenst een mens nog meer? Wel, goede bedden, weinig corruptie, overwinning van Bayern op City, lekker weer, schoon drinkwater en immodium. Deze week had it all! Mijn schema ziet er momenteel als volgt uit.
Om een uurtje of vier word ik gewekt door de haan van de buren, die naar ik vermoed meer last heeft van een jetlag dan ik. Ik verblijf in een Spaanse school, op tien minuten lopen van het hotel. Als ik daar om zeven uur ´s morgens wil verschijnen, heb ik dus twee uur en vijftig minuten om duimen te draaien of pyramides te bouwen van malariatabletten. Eenmaal bij het hotel begin ik met helpen bij het ontbijt, hetgeen nu vooral bestaat uit de afwas. Om een uurtje of elf voeg ik me bij de schoonaak chica´s, Gloria en Celia, en lopen we de gebruikte kamers af om bedden en douches the verschonen. Dit tot ongeveer half een, waneer we met z´n allen eten. Daarna doe ik verschillende taken, waarbij veel tijd doorgebracht wordt in de receptie, en ik steeds meer leer over boekingen, inkomsten, uitgaven, de belastingregels m.b.t. verschillende leveranciers die van dien aard zijn dat je het wel eens verkeerd doet. Waarop dan weer een stevige boete volgt, zodat duidelijk wordt met welk doel de overheid deze maatregel in het werk heeft gesteld. Dan heeft een onaangekondigde trajectcontrole op de A47 not iets onschuldigs. ´s Avonds eet ik ook weer in het hotel en om een uurtje of tien ben ik weer thuis, todo tranquilo.
Maar dit gaat voorbij aan de uitzonderlijke ervaring die ik hier heb. Constant gevoed, lastig te vatten, de sfeer is fantastisch. Vanaf het begin landde ik in een warm bad. Iedereen stelt zich hartelijk op, ze helpem me (de kneepjes van) het vak te leren. Schoonmakers, receptie, manager, keuken en manusje van alles, iedereen is even hartelijk en behulpvaardig. Ik heb het zelden zo ontzettend naar mijn zin gehad als in de voorbije week, en dat is voor 99% te danken aan de Nica´s, die het echt mooi voor elkaar hebben met elkander. Ze hebben het voor elkaar gekrenen dat ik me binen twee dagen thuis voel en op eigen initaitief overal aanschuif om volle bak te chillen. Dit gevoel valt het beste samen te vatten door je voor te stellen dat er zich mar één donkere wolk aan mijn horizon bevindt, en dat is de zekerheid dat ik deze oase van genoegen begin januari achter me moet laten.
Maar ik dwaal af; de WC´s van Houston dus. Dankzij wikileaks (waaruit blijkt in hoeverre de privacy van jan en alleman geschonden wordt) en de tamelijk lauwe reacties die daar op volgden, weten we eigenlijk al dat niet iedereen evenveel om privacy geeft als we dikwijls vermoeden. Maar hoe dit tot uiting komt in de WC´s van Houston Internatioanl Airport, dat moet je eigenlijk gewoon zien. De WC hokjes rijken net boven mijn ogen (that´s right, en ik ben niet zo lang) en aan elke Kant van de deur zit zo´n twee centimeter ruimte, waardoor je dus iedereen ziet zitten. Ik wil niet overdrijven, mar het voelt tamelijk ongemakkelijk om in God´s own country van het gerief gebruik te maken.
Bijgevoegd nog een paar foto´s om een indruk van het hotel en Granada te geven, en van de fantastische mensen die mij omringen (hier wordt nog aan gewerkt, uploaden lukt niet).
Recht zo die gaat en ik houd jullie op de hoogte!
Groeters,
Thijs
de kop is eraf, de eerste week zit erop! Voor ik hier aankwam dacht ik dat Nicaragua zo´n land is waar je nog een machete en een dozijn vaccinaties nodig had om de supermarkt te halen. Op de vaccinaties na valt het echter erg mee.
Na een voorspoedige vlucht, waarbij de WC´s op Houston International Airport het vermelden waard zijn, arriveerde ik in een allerprachtigst hotel. Koloniale optrek, twee patio´s waarvan een met zwembad, huiselijke uitstraling en buitengewoon voorkomend personeel; wat wenst een mens nog meer? Wel, goede bedden, weinig corruptie, overwinning van Bayern op City, lekker weer, schoon drinkwater en immodium. Deze week had it all! Mijn schema ziet er momenteel als volgt uit.
Om een uurtje of vier word ik gewekt door de haan van de buren, die naar ik vermoed meer last heeft van een jetlag dan ik. Ik verblijf in een Spaanse school, op tien minuten lopen van het hotel. Als ik daar om zeven uur ´s morgens wil verschijnen, heb ik dus twee uur en vijftig minuten om duimen te draaien of pyramides te bouwen van malariatabletten. Eenmaal bij het hotel begin ik met helpen bij het ontbijt, hetgeen nu vooral bestaat uit de afwas. Om een uurtje of elf voeg ik me bij de schoonaak chica´s, Gloria en Celia, en lopen we de gebruikte kamers af om bedden en douches the verschonen. Dit tot ongeveer half een, waneer we met z´n allen eten. Daarna doe ik verschillende taken, waarbij veel tijd doorgebracht wordt in de receptie, en ik steeds meer leer over boekingen, inkomsten, uitgaven, de belastingregels m.b.t. verschillende leveranciers die van dien aard zijn dat je het wel eens verkeerd doet. Waarop dan weer een stevige boete volgt, zodat duidelijk wordt met welk doel de overheid deze maatregel in het werk heeft gesteld. Dan heeft een onaangekondigde trajectcontrole op de A47 not iets onschuldigs. ´s Avonds eet ik ook weer in het hotel en om een uurtje of tien ben ik weer thuis, todo tranquilo.
Maar dit gaat voorbij aan de uitzonderlijke ervaring die ik hier heb. Constant gevoed, lastig te vatten, de sfeer is fantastisch. Vanaf het begin landde ik in een warm bad. Iedereen stelt zich hartelijk op, ze helpem me (de kneepjes van) het vak te leren. Schoonmakers, receptie, manager, keuken en manusje van alles, iedereen is even hartelijk en behulpvaardig. Ik heb het zelden zo ontzettend naar mijn zin gehad als in de voorbije week, en dat is voor 99% te danken aan de Nica´s, die het echt mooi voor elkaar hebben met elkander. Ze hebben het voor elkaar gekrenen dat ik me binen twee dagen thuis voel en op eigen initaitief overal aanschuif om volle bak te chillen. Dit gevoel valt het beste samen te vatten door je voor te stellen dat er zich mar één donkere wolk aan mijn horizon bevindt, en dat is de zekerheid dat ik deze oase van genoegen begin januari achter me moet laten.
Maar ik dwaal af; de WC´s van Houston dus. Dankzij wikileaks (waaruit blijkt in hoeverre de privacy van jan en alleman geschonden wordt) en de tamelijk lauwe reacties die daar op volgden, weten we eigenlijk al dat niet iedereen evenveel om privacy geeft als we dikwijls vermoeden. Maar hoe dit tot uiting komt in de WC´s van Houston Internatioanl Airport, dat moet je eigenlijk gewoon zien. De WC hokjes rijken net boven mijn ogen (that´s right, en ik ben niet zo lang) en aan elke Kant van de deur zit zo´n twee centimeter ruimte, waardoor je dus iedereen ziet zitten. Ik wil niet overdrijven, mar het voelt tamelijk ongemakkelijk om in God´s own country van het gerief gebruik te maken.
Bijgevoegd nog een paar foto´s om een indruk van het hotel en Granada te geven, en van de fantastische mensen die mij omringen (hier wordt nog aan gewerkt, uploaden lukt niet).
Recht zo die gaat en ik houd jullie op de hoogte!
Groeters,
Thijs
-
06 Oktober 2013 - 23:53
Anke Vosters:
Daar waar ik mij nu voorbereid op het arbeidsvoorwaarden gesprek voor mijn nieuwe baan, zit jij lekker te chillen in Nicaragua! Verschil moet er wezen! Geniet ervan en ik hoop nog veel van deze goede verhalen van je te mogen lezen. Helemaal super!
xx Anke -
07 Oktober 2013 - 13:31
Plak Sr.:
Mooi werk! Erg benieuwd naar de foto's.
Ook leuk om te zien dat een goede sfeer belangrijk is!
Groeten,
Plak -
07 Oktober 2013 - 17:39
Babak:
Gozert wat goed dat het bevalt! Je maakt wel lange dagen hoor vind ik. Genoeg tijd inbouwen om lekker te relaxen dus. En niet te veel nadenken over de donkere wolken, je drive om dit te doen is al minstens het halve werk. Tot snel en groet vanuit het zonnige budapalace! B -
07 Oktober 2013 - 17:44
Wesley:
Babak bedoelt Budapest maar is een beetje pauper in spellen. Veel plezier en succes daar in de jungle!
Wesley -
08 Oktober 2013 - 16:14
Loes Altenburg:
Hoi Thijs,
Leuk van je te horen! Klinkt heel relaxed en gezellig. dat belooft wat voor de komende tijd.
Volgende week komen waarschijnlijk 2 nederlanders bij je logeren in het hotel: Lieke van Amelsfort met haar vriend Roel. Zij is ons bestuurslid fondsenwerving van stichting Cucu en zal ook enkele projecten bezoeken waar Cucu een bijdrage aan heeft geleverd.
Ik ben heel benieuwd naar je foto's.
groetjes, Loes -
30 Oktober 2013 - 12:43
Aafke:
Hey Thijs,
Ik lees je verslagen nu pas, maar wat ontzettend leuk dat je het daar zo goed naar je zin hebt! :)
Ik ga zo je tweede verslag lezen, ben benieuwd!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
