Eerste maand

Door: Matthijs

Blijf op de hoogte en volg Matthijs

30 Oktober 2013 | Nicaragua, Granada

In een land waar Darwins evolutie theorie wordt afgedaan als een goede grap (het is natuurlijk ook mar een theorie, wij geloven in het woord Gods zoals verkondigd in de Bijbel, Hallelujah!) en homoseksualiteit nog gewoon een straf van God is (of een ziekte, daarover zijn de meningen verdeeld) zal het niemand verbazen dat ik tijdens het werk geregeld in discussies terecht kom omtrent religie. Je merkt er eerst weinig van, maar snel genoeg wordt duideijk dat de gemiddelde Nica strak religieus is, alhoewel dat weer weinig invloed heeft op hun gedrag. Mijn continue doorvragen heeft nog weinig vruchten afgeworpen, al weet ik nu wel precies wie de verlichte geesten zijn binnen het hotel. De gemiddelde discussie loopt vast op het moment dat er beweerd wordt dat we gewoon allemaal op Jezus moeten lijken, waarbij ik roep dat ik al aardig op weg ben door mijn vergevorderde `Jezus abs`. Hetgeen overigens niet is overdreven, de laatste keer dat ik me woog bleek dat ik vier kilo in drie weken had verloren (en dat zonder vals te spelen d.m.v. buikloop). Onlangs heb ik een middag doorgebracht in de `Derde Kerk van God` (driemaal...) waar een evangelische dienst plaatsvond. Niks geen slappe voodracht vanuit een zweterige pij, met oncomfortabele banken om de goegemeente niet zozeer bij de les, als wel wakker te houden. Oh nee! À la `There will be blood` duivelsuitdrijvingen, bezitneming van hogere machten, en, natuurlijk, nederdaling van de Heilige Geest. Vooral het laatste halve uur bood een pandemonische aanblik. Een extatische menigte schudt zo hard op de muziek heen en weer dat ze ondersteund moeten worden om zichzelf en hun omgeving te beschermen tegen blijvende schade. Met afwisselend toegeknepen en wijdopengesperde ogen bereikt de schuddende massa een climax op de opzwepende muziek waarna verschillende mensen uitgeput op de grond neervallen. Al met al een aanblik waar je eerder de DSM dan de Bijbel ter hand zou nemen. Waarbij aangemerkt moet worden dat `ze niet allemaal echt zijn`. Er zitten blijkbaar ook types doen die maar ´doen alsof`. Volgende week mag ik weer!

Een tweede onderwerp dat mij geregeld bezig houd is veiligheid. Granada wordt algemeen beschouwd als relatief veilig, hetgeen te denken geeft. Zolang het licht is, ben je in het hele centrum veilig. Waaneer het donder wordt (18:00 uur) verandert de situatie. Er zijn hele stukken waar je beter niet kunt komen, waarbij een deel van mijn route van het hotel naar huis in een schermegebied igt. Op aanraden van de locals probeer ik voor tienen thuis te zijn. ´s Middags heb ik dan al mijn spullen naar huis gebracht om het incentief van een overval wat te verminderen. Ik draag dan nog 50 Córdoba`s bij me voor het geval dat, want je wilt de schavuiten die zoveel moeite in de overval stoppen ook niet teleurstellen. Dan is er nog het gebied waar de twee scholen liggen die Hotel con Corazón (HcC) ondersteund als onderdeel van hun onderwijsproject. De afgelopen week ben ik elke dag naar de scholen gegaan met de tutoren die hier onderwijs verzorgen. Samenvattend: niet een gebied waar je in alle rust je autroaampje naar eneden draait om eens even je middelvinger op te steken (voor zover de dengue dat uberhaupt toestaat). Waardoor het weer duidelijk wordt hoe belangrijk het is dat HcC zich blijft inzetten voor deze onderwijsprojecten, zodat de cocktail van armoede, intimidatie en geweld die helaas al te aanwezig is opgelost kan worden.

Anyway, hier gaat verder alles uitstekend! Ik het het nog steeds ontzettend naar m`n zin, leer elke dag nieuwe dingen en krijg steeds meer verantwoordelijkheid. Ik ben onderhand volledig inzetbaar voor het ontbijt en het verschonen van kamers, waarbij ik tussen de bedrijven door met de klusjesman meeloop om zo veel mogelijk te leren van het invetten van hout, het repareren van airconditionings (en droogmachines!), het openen van kluisjes waarvan de gast de code is vergeten en het vangen van hagedissen. Ik ga regelmatig met anderen van het personeel naar hun huis, we gaan geregeld uit en zoals ik al eerder zei, het enige wat hier nog mist is de polonaise, maar die introduceer ik nog wel! Het voelt als een grote familie waar ik door mijn enthousiasme en inzet binnen enkele momenten in opgenomen ben. De eerste maand zit er nog niet op en ik kan niet anders zeggen dan al lang het gevoel te hebben thuis te zijn. En dat is meer dan ik kan zeggen van de meeste plaatsen waar ik door de jaren langere tijd verbracht heb, hetgeen pleit voor de onwaarschijnlijke openheid van de bevolking hier.

Volgende keer ga ik wat meer in op het hotel, en vooral de gasten, want de gemiddelde hotelgast is een interessant wezen dat zeker onze aandacht verdient! En de foto`s load ik als het goed is morgen op, maar de voorgaande zin klink te bekend om geloofwaardig te zijn, dus we houden een slag om de arm. ;)
Groeters,

Thijs

30 Oktober 2013 - 00:45

Massiel :

Wat een warm verslag over Granada, maar ehm, ga je volgende keer dan ook een karakterbeschrijving toevoegen over een van de hagedissen die je vangt? :) De groenten uit Holanda! XM

30 Oktober 2013 - 11:05

Adri:

Beste Matthijs,

Dank voor je mooie impressies. Het leert ons wat over dat land en zijn bewoners. Je beschrijving van de bijeenkomst is beeldend en herkenbaar. Kijk uit naar je wederwaardigheden in Het Hotel. Veel hartelijks vanuit Leiden,

Adri

30 Oktober 2013 - 12:49

Aafke:

Haha, wat heerlijk om iets te lezen over een oerhollandsche polonaise die wellicht binnenkort zijn aftrek gaat vinden in Granada :P
Leuke en goed geschreven verslagen Thijs! Je geeft ons een mooie en gedetailleerde impressie van je leven daar. Doe je wel voorzichtig na 18:00 dan?
x Aafke

30 Oktober 2013 - 21:46

Anke:

Ik sluit me helemaal aan bij Aafke. Super leuke verslagen, maar wees je wel wat voorzichtig?

Ik kan me helemaal voorstellen dat je er helemaal je draai hebt gevonden. Klinkt dus echt goed allemaal! Ga zo door en dan komt het helemaal goed!

xx Anke

31 Oktober 2013 - 17:42

A, Plak-van Twisk:

Lieve Thijs,

Ik heb ontzettend genoten van je verslag, maar ook wel een beetje geschrokken, want jondene maakt toch wel een hoop rare dingen mee. Maar er blijkt wel uit dat je het erg goed naar je zin hebt, dus dat stelt me wel gerust.

Ik kan niet zo'n mooi reisverslag maken, ik maaknatuurlijk niet zoveel meer mee, maar vind het heerlijk om jouw wederwaardigheden daar op deze manier mee te maken. Het enige opmerkelijke wat ik momenteel beleef is die beestachtig moeilijke puzzle die jullie mij in de maag gesplitst hebben. Ik ben vanmiddag weer een paar uren bezig geweest en best wat gevonden, maar het moeilijkste moet nog komen. Hopenlijk komt papa morgen nog een poosje, die is er best erg goed in en kom ik weer een stukje verder. (Maar ik vind het wel heel erg leuk hoor).

Zal je wel oppassen dat je niet al te mager wordt, want je was natuurlijk al geen diktrom, flink blijven eten hoor. Wel fijn dat je het ondankt de heel andere omstandigheden zo goed naar je zin hebt. Heb ik nou gehoord dat Lucia een poosje bij je geweest is, of heb ik dat verkeerd begrepen?

Papa vertelde ook dat jullie een hele tijd geskyeb hebben, hardstikke leuk, ik hoop dat ook nog een keer te gaan doen, maar zie daar onbegrijpelijkerwijs een beetje tegenop. Komt nog wel. Tot die tijd toe ik het wel schriftelijk. Hopenlijk komt dit epistel over.

Zo Thijs, je weet weer wat. Ik zie je verdere avonturen met verlangen tegemoetnen en hou nu op met een dikke pakkerd van je liefhebben oma.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

<< Vorige Verslag Volgende Verslag >>

Verslag uit: Nicaragua, Granada

Mijn eerste reis

Recente Reisverslagen:

23 December 2018

2018

24 December 2017

Zalig uiteinde

21 September 2017

Aardbeving

17 September 2017

Onzekerheid

14 Mei 2017

Trump?

Laatste Verslag uit:
Mexico-stad - Mexico

Matthijs

Actief sinds	06 Okt. 2013
Verslag gelezen:	369
Totaal aantal bezoekers	18999

Voorgaande reizen:

06 Oktober 2013 - 31 December 2013